کریستال های اوریک اسید در ادرار - فروشگاه ویژه ها

مترجم: شیما سادات قائم مقامی

منبع:راسخون

بالا رفتن سطح اسید اوریک در بدن اغلب موجب دفع کریستال های آن در ادرار می گردد. دفع کریستال های اسید اوریک در ادرار نوعی اختلال در سلامتی است که احتیاج به درمان و مراقبت دارد.

اوریک اسید نوعی متابولیک دفعی است که در بدن از تجزیه مولکول های پورین فراوری می گردد و معمولاً در ادرار دفع می گردد. در صورتی که فراوری اسید اوریک بیشتر از میزان دفع آن گردد، در بدن به صورت کریستال رسوب می نماید. کریستال های اسید اوریک به وسیله ادرار دفع می گردند که این حالت علامت خطری بیماری است.

دلیل حضور کریستال های اسید اوریک در ادرار

اوریک اسید آخرین فرآورده اکسیداسیون پورین ها، ماده طبیعی موجود در مواد غذایی می باشد. مواد غذایی نظیر گوشت، لوبیا خشک، ماهی کولی، ماهی دریایی، جو دو سر و غیره سرشار از پورین می باشند و مصرف غذاهای غنی از پورین موجب افزایش سطح اسید اوریک در بدن می گردد. مطابق انجمن پزشکی آمریکا، سطح اسید اوریک خون می بایستی بین 3.6 تا 3.8 میلی گرم در دسی لیتر باشد. به منظور آنالیز سطح اسید اوریک بدن از تست های ادراری استفاده می نمایند. اگر سطح اسید اوریک بیشتر از میزان معین شده باشد، هایپراورکمیا نامیده می گردد. کریستال های کوچک به وسیله ادرار دفع می گردند و شدت علائم با افزایش میزان اسید اوریک ادرار تغییر می یابد.

شایع ترین اختلالات مرتبط با سطح بالای اسید اوریک عبارتند از نقرس، سندرم لش نیهان، بیماری های قلبی عروقی، دیابت، سنگ های اوریک اسیدی، سنگ های ادراری و سندرم متابولیک.

هنگامی که کلیه ها قادر به متابولیسم اوریک اسید به میزان مطلوب نباشند، سنگ های اوریک اسیدی به وسیله ادرار دفع می گردند. در این شرایط ادرار اسیدی همراه با کریستال های اوریک اسید از بدن دفع می گردد. کریستال ها رسوبات کلسیم اگزالات می باشند و معمولاً کریستال های دانه ای نامیده می شوند.

حضور کریستال های اسید اوریک در ادرار به دلیل عدم حلالیت این کریستال های اگزالات در ادرار اسیدی می باشد. سنگ های کلسیم در این شرایط از بدن دفع می گردند. سنگ های اوریک اسید اغلب در گلیکوژنز، نقرس، نئوپلاسم یا تومور و بدخیمی های خونی یافت می گردند.

کریستال های اسید اوریک با کریستال های سیستین یا کلسیم فسفات متفاوت هستند. تست اسید اوریک به منظور کشف دلیل زمینه ای و ماهیت کریستال ها انجام می گیرد. در صورتی که سطح اسید اوریک بالاتر از حد طبیعی باشد، دارو درمانی ضروری است. برای کاهش سطح اسید اوریک بدن معمولاً داروهایی نظیر آلوپورینول و فبوکسوستات تجویز می گردند. پروبنسید میزان جذب اوریک اسید از ادرار در کلیه ها را کاهش می دهد و به دفع اسید اوریک بالای بدن یاری می نماید. سولفین پیرازون هم سطح اسید اوریک را کاهش می دهد.

تنظیم رژیم غذایی به منظور کنترل سطح اسید اوریک بدن

در مراحل اولیه تغییر رژیم غذایی می تواند مانع افزایش بیشتر سطح اسید اوریک در بدن گردد. در ادامه لیستی از انواع مواد غذایی مفید و مضر آورده شده است:

- پروتئین غذای مصرفی خود را به حداقل برسانید. از مصرف گوشت قرمز، مرغ خانگی، لبنیات و ماهی خودداری کنید.

-از مصرف نان، الکل و سایر فرآورده های حاوی مخمر بپرهیزید.

-مصرف کلم بروکلی، اسفناج، لوبیا و قارچ خود را کاهش دهید. هویج، پیاز، و گل کلم غنی از پورین می باشند، از مصرف آن ها خودداری نمایید.

-نوشیدن مخلوطی از جوش شیرین و آب، به حل شدن کریستال های اسید اوریک موجود در بدن یاری می نماید.

-آب میوه گیلاس برای افراد مبتلا به سطح اسید اوریک بالا بسیار مفید است.

-مواد غذایی غنی از فیبر مانند آلو، آوکادو، ذرت، موز و کلم مصرف کنید.

-از نوشیدنی هایی نظیر عصاره لیمو و مخلوط مرکبات در رژیم غذایی خود استفاده نمایید.

-برای رقیق کردن کریستال های اسید اوریک در بدن، آب و آب میوه فراوان بنوشید.

در صورتی که متوجه درد غیر معمول در مفاصل یا هر قسمت بدن خود شدید، فوراً آزمایش میزان گیری سطح اسید اوریک خون را انجام دهید. از علائم و نشانه ها غفلت نکنید و سعی کنید درمان مناسب را هرچه سریع تر دریافت کنید.

/ج