شاید دانشمندان راهی برای فراموش کردن خاطرات بد ما کشف نموده باشند - فروشگاه ویژه ها

برای آزمایش، محققان موش های آزمایشگاهی را با شوک دادن و همزمان با آن پخش صدای کلیک، شرطی کردند. به این ترتیب موش ها به طور طبیعی صدا را با شوک مرتبط کردند و صدای کلیک باعث ترس آنها می شد.

سپس محققان پروپرانولول، یک داروی مسدود نماینده بتا را به موش ها تزریق کردند و نتایج حیرت انگیز بود: هیچ اتفاقی نیفتاد. محققان انتظار داستند موش ها دچار فراموشی شوند و ارتباط بین صدای کلیک و شوک را فراموش نمایند، اما اینطور نشد.

تحقیقات قبلی در زمینه القاء فراموشی در موش های آزمایشگاهی نشان داده بود که پروپرانولول می تواند مؤثر باشد. این بار اما، محققان کمبریج متوجه وجود پروتئین خاصی در نورون هایی شدند که انتظار می رفت تحت تأثیر دارو قرار گیرند.

دانشمندان دانشگاه کمبریج متوجه شدند که وجود یک پروتئین خاص به نام پروتئین shank یا ساقه معین می نماید که آیا می توان خاطرات را در حیواناتی که با پروپرانولول تحت درمان قرار می گیرند، تغییر داد یا خیر. این پروتئین به عنوان داربستی برای گیرنده هایی که قدرت ارتباط بین نورون ها را معین می نمایند عمل می نماید.

پس اگر این پروتئین تخریب گردد، خاطرات قابل تغییر می شوند. اگر این پروتئین وجود داشته باشد، خاطرات قابل فراموشی نیستند. این مطلب شرح می دهد که چرا پروپرانولول همواره فراموشی ایجاد نمی نماید.

گرچه محققان اکنون می دانند که چرا پروپرانولول همواره کار نمی نماید. اما آن ها نمی دانند چرا پروتئین shank جلوی عمل این دارو را می گیرد یا چرا گاهی این پروتئین هست و گاهی نیست. مانند همه تحقیقات بزرگ، این مطالعه به بعضی از سوالات پاسخ می دهد اما سوالات بیشتری برمی انگیزد.

نکته مهم این است که با تحقیقات بیشتر، این یافته ها می تواند نتایج بزرگی برای ما داشته باشند.

محققان می گویند که این چیز ها علمی تخیلی نیستند. گرچه ما هیچ وقت نخواهیم توانست مثل فیلم مردان سیاهپوش در یک چشم برهم زدن حافظه کسی را به صورت انتخابی پاک کنیم، اما این طور هم نیست که در مسیرهای درمانی به پیشرفت های نرسیده باشیم و افق هایی برای ما متصور نباشد.

کشف این نشانگر زیستی ممکن است به یافته های باورنکردنی در درمان بیماری هایی مانند PTSD یا یاری به افراد برای فراموش کردن آسیب های ناخودآگاه منجر گردد.

امی میلتون، محقق ارشد تحقیق، در بیانیه مطبوعاتی دانشگاه کمبریج، می گوید که این یافته کلیدی است برای گگرددن یکی از اولین در های درک بیوشیمی حافظه.

ما درباره نحوه عملکرد حافظه ارگانیک اطلاعات چندانی نداریم. بیماری هایی مانند آلزایمر و زوال عقل به علت پیچیدگی مغز انسان و چالش های ناشی از تفسیر تظاهرات آن درمان نشده به جای مانده اند.

البته این یافته هنوز به صورت مقاله منتشر نشده و باید مدتی بگذرد تا یافته دانشمندان کمبریج پیر ریویو گردد یعنی به وسیله کارشناسان و متخصصان دیگر ارزیابی گردد.

منبع