6 ساختمانی که برای نجات بشریت ساخته شده اند
به گزارش فروشگاه ویژه ها، وب سایت روزیاتو: در 26 آوریل سال 1986 میلادی، نیروگاه هسته ای چرنوبیل در شهر پریپیات کشور اوکراین، با خرابی وحشتناکی رو به رو شد و به هسته رآکتورها آسیب جدی وارد گشت. تعدادی انفجار روی داد و مواد رادیو اکتیو در بخش عظیمی از مناطق اوکراین، بلاروس و روسیه پخش شدند. بیش از 50 هزار نفر محل سکونت خود را تخلیه کردند و طی 14 سال بعدی نیز 300 هزار نفر جا به جا شدند.
منطقه ممنوعه ای که شکل گرفته، بیش از 2600 کیلومتر مربع وسعت دارد و اثرات ناشی از آن برای هزاران سال باقی خواهد ماند.
تا به امروز، میزان خسارات این فاجعه به طور کامل برآورد نشده است. بر اساس تخمین ها، بین 4 هزار تا 200 هزار نفر بر اساس تشعشعات رادیو اکتیو به سرطان مبتلا شده اند. این حادثه همراه با فاجعه سال 2011 فوکوشیمای ژاپن، تنها دو نمونه از هفت رویداد این چنینی در طول تاریخ هستند.
حادثه چرنوبیل، یکی از تلخ ترین نمادهای تسلط بشر به محیط زیست و تخریب آن به شمار می رود. این رویداد به ما نشان داد که اشراف ما به جهان اطراف، می تواند به راحتی از دست برود. به همین دلیل، انسان از اتفاقات گذشته اندکی درس گرفته و ساختمان هایی را ساخته است که بتوانند در برابر حوادث مشابه مقاوم باشند و از ما در برابر خطر محافظت نمایند.
ما در این مقاله قصد داریم این اماکن را مورد آنالیز قرار دهیم و آن ها را به شما معرفی کنیم. تا خاتمه همراه ما باشید.
ساختمان جدید و امن چرنوبیل
شش ماه پس از حادثه ای که در این منطقه رخ داد، تیم های ساختمانی به طور عجولانه سازه ای به نام Chernobyl Nuclear Power Plant Sarcophagus را احداث کردند. در این سازه، 400 هزار متر مکعب بتن به کار رفته بود تا به این وسیله از گسترش تشعشعات و مواد آلوده جلوگیری گردد. اگرچه، شتاب زدگی در ساخت آن، باعث شد که مسائل سازه ای زیادی برای هر دو ساختمان قدیمی و جدید به وجود بیاید.
با توجه به سطح تشعشعات درون و اطراف سازه، ساختمان احداث شده نمی توانست موثر عمل کند. به همین دلیل، در دهه 90 میلادی سازه حفاظتی جدیدی احداث گشت و تمام سامانه را تحت پوشش خود قرار داد.
ساختمان جدید، دارای یک طاق منحنی با ارتفاع 92.5، عرض 270 و طول 150 متر بود و با استفاده از فولاد و پلی کربنات احداث گشت. برای آن که کارگران و مهندسان در معرض اشعه ها قرار نگیرند، سازه 180 متر دورتر از رآکتور ساخته شد و سپس به محل مورد نظر انتقال یافت.
کانال حمل و نقل بهداشتی شیگاگو
در قرن نوزدهم میلادی، شیکاگو با یکی از مسائل رایج شهرهای در حال توسعه آن موقع یعنی فاضلاب انسانی روبرو بود. زمین مسطح و جریان آرام رودخانه، باعث شده بود که معضل مذکور، بیشتر در این شهر به چشم بیاید. در سال 1854، مشکل به اوج خود رسید و شیوع بیماری باعث شد که شش درصد مردم شیکاگو جانشان را از دست بدهند.
رونق جمعیت در سال های بعدی، باعث شد که مشکل حادتر گردد. ریختن بی رویه فاضلاب کشتارگاه های اطراف در انشعاب جنوبی رودخانه که با نام Bubbly Creek شناخته می شد، باعث گشت که حباب های متان بر روی آن پدیدار گردد و جسد حیوانات را فاسد کند.
راه حلی که برای آن ارائه شد، در سه مرحله انجام گرفت: در قدم اول، تمام ساختمان های شیکاگو سه متر بالا آمدند تا فضا برای ساخت شبکه فاضلاب فراهم گردد. ساخت طولانی ترین تونل در آن موقع برای استخراج آب از دریاچه میشیگان و انتقال آن به 3300 متر دورتر از ساحل، قدمی بعدی به شمار می رفت. در گام آخر نیز هنگامی که نقشه های قبلی با شکست روبرو گشت، جریان آب رودخانه به طور کامل معکوس شد.
این پروژه توسط کانال حمل و نقل بهداشتی شیکاگو به سر انجام رسید؛ سازه پیچیده ای که به طور هوشمندانه ای پنهان شده بود. بین سال های 1892 تا 1900 میلادی، ساخت این کانال رودخانه شیکاگو را به رودخانه دس پلینز متصل کرد. بنابراین به جای آن که جریان رودخانه شیکاگو به دریاچه میشیگان بریزد، آب از دریاچه بیرون کشیده شده و توسط کانال به شبکه رودخانه می سی سی پی ریخته می شد.
خزانه جهانی بذر سوالبارد
بسیاری از کشورهای جهان، مخزنی تهیه می نمایند و دانه های گیاهان را برای استفاده در شرایط اضطراری ذخیره می سازند. هنگامی که یک فاجعه رخ دهد، این ریشه ها به عنوان پشتیبان زیست بوم عمل می نمایند. در سال 2008 میلادی، نروژ یک مخزن جهانی ساخت و نمونه هایی را از سراسر جهان گردآوردی نمود. عملکرد این مجموعه، مشابه با نحوه نگهداری جعبه ها در بانک است.
کشور نروژ صاحب این مجموعه به شمار می رود، اما نمونه ها متعلق به کشورهای مربوطه هستند و تنها آن ها می توانند اجازه دسترسی را صادر نمایند.
جزیره اسپیتس برگن به دلایل خاصی به عنوان ساختگاه این ساختمان انتخاب شده است. دلیل اول این است که ریشه ها در مناطق سرد پایداری طولانی تری دارند. فاصله 1300 کیلومتری منطقه تا قطب، باعث می گردد که تجهیزات کمتری برای ایجاد سرما احتیاج باشد. به علاوه، لرزه خیزی این جزیره نیز بسیار کم است و احتمال روی دادن زلزله تقریبا صفر برآورد می گردد.
ارتفاع 130 متری از دریا نیز باعث می گردد که مجموعه در روبروه با بالا آمدن سطح دریا مسئله ای نداشته باشد. این مجموعه 120 متر در کوه های ماسه سنگی مدفون شده و دمای منفی 18 درجه در آن حاکم است. بنابراین حتی اگر برق قطع گردد، هفته ها طول می کشد که دما به منفی 3 درجه سانتیگراد برسد.
سال گذشته، نخستین برداشت از این مجموعه صورت گرفت. این کار به علت ایجاد مشکل برای مخزن شهر حلب سوریه در طول جنگ داخلی انجام شد.
مرکز عملیات بحران هوای کوهستان
این ساختمان در سال 1959 میلادی به منظور محافظت در برابر پیشامدهای منفی جنگ سرد در مساحتی به بزرگی 56 هزار متر مربع در بخش زیرزمینی ویرجینیا ساخته شد و تا سال 1979 میلادی عموم مردم از وجود آن اطلاعی نداشتند.
مرکز عملیات اورژانسی هوای کوهستان به عنوان پناهگاه زیرزمینی ارتش ایالت متحده آمریکا و مقامات دولتی این کشور بنا نهاده شده بود. این ساختمان به عنوان یک پایگاه روزمره به دفتر مرکزی انجمن مدیریت بحران فدرال (FEMA) تبدیل شد.
از همه مهم تر، این ساختمان ایستگاه رادیویی نیز دارد که در مواقع بحران می توان از آن به عنوان مرکز اصلی کنترل فرا مرزی هم بهره گرفت.
اکنون که دوران جنگ سرد خاتمه یافته، این پناهگاه مجهز همچنان مورد استفاده دولت آمریکا قرار گرفته است. به طوری که پس از حمله تروریستی 11 سپتامبر در سال 2001 میلادی، بعضی از اعضای کنگره از طریق هلیکوپتر به این پناهگاه منتقل شدند.
مجموعه کوهستان شایان
یکی دیگر از پناهگاه های زیرزمینی که در طول جنگ سرد ساخته شده، ساختمان کوهستان شایان در کلورادوست که از گزینه یاد شده در بالا بسیار شگفت آورتر است. دلیل آن هم شبکه های زیرزمینی بسیار عظیم و سازه های مهندسی شده فوق العاده کاربردی و تحسین برانگیز آن است.
این مجموعه در اصل به عنوان مرکز عملیات جنگ (NORAD) برای نیروی دفاع هوایی آمریکای شمالی ساخته شده و موقعیت امنیتی مشترک بین آمریکا و کانادا محسوب می شده تا از آنجا تهدیدات احتمالی منطقه هوائی آمریکا را تحت نظارت داشته باشند.
با اینکه NORAD به پایگاه نیروی هوائی پترسون در همان حوالی نقل مکان نموده، اما این ساختمان همچنان توسط نیروی هوائی ایالت متحده آمریکا به عنوان مرکز آموزش مورد استفاده قرار می گیرد.
همچنین، امکانات محافظتی این بنای عظیم همچنان در جای خود باقی مانده اند که شامل فنرهایی که ساختار داخلی خود را از ضربه های لرزاننده محافظت می نمایند، درهایی که در برابر انفجار بمب های هسته ای تا 30 مگاتن در فاصله 2 کیلومتری مقاومت دارند، ماشین آلات قدرتی، سیستم های گرمایشی و سرمایشی و مخزن های تامین آب می شوند.
امروزه، تهدیداتی که این بنا برای حفاظت در برابر آن بازسازی شده، با احتساب کم بودن احتمالشان شامل اورژانس پزشکی، بلایای طبیعی، بی نظمی های مدنی، حملات غیر اتمی، حملات پالس های الکترومغناطیسی، حملات سایبری یا اطلاعاتی، حملات زیستی، شیمیایی و رادیولوژیکی، حملات از پیش مشخص نشده اتمی، حمله هسته ای یا حملات هسته ای بزرگ می شوند.
روستای جدید کایرونا
روستای Kiruna در شمالی ترین بخش کشور سوئد واقع شده و دلیل شکل دریافت این شهرستان نیز معدن بسیار بزرگ آهن است که حدود 90 درصد از آهن سراسر قاره اروپا را تامین می نماید. البته همین معدن باعث شده تا ادامه زندگی در آنجا امکان پذیر نباشد و دلیل آن هم خطرات ناشی از حفاری های معدن در زیر زمین های روستاست.
برای ادامه زندگی نمی توان حفاری را متوقف کرد زیرا بدون این معدن و بازار کار گسترده ای که برای مردم منطقه ایجاد نموده است، خیلی از اهالی بیکار می شوند. به همین منظور، شهرداری این منطقه با همکاری دو کمپانی بزرگ به نام های White Arkitekter و Ghilardi + Hellsten Arkitekter تصمیم گرفته اند تا این روستا را به همراه 23 هزار شهروندی که دارد حدود 3 کیلومتر به سمت شرق منتقل نمایند.
طرح آنها که اکنون دو سال است اجرای آن شروع شده به این صورت است که 20 ساختمان بسیار مهم منطقه با نهایت احتیاط و دقت به سایت جدید منقل شوند. بقیه خانه های شهر را هم می توان در زمین های جدیدی که برای احداث روستا در نظر گرفته شده، دوباره از نو ساخت.
پیش بینی شده که این جابه جائی حدود 20 سال به طول خواهد انجامید. این پروژه عظیم همچنین شامل یک برنامه ریزی یکصد ساله برای کاهش اتکای روستا به معدن آهن است که نشانه آینده نگری بشر محسوب می گردد.
منبع: برترین ها