نون نزدیکی به زندگی مردم - فروشگاه ویژه ها

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، قسمت پایانی سریال نون خ2 هفته گذشته از شبکه یک سیما پخش شد و در طول مدت پخش توانست بخش عظیمی از مخاطبان را جذب کند و راضی نگه دارد. سری اول این سریال هم بینندگان خود را داشت و موفقیتش باعث شد سری دوم آن هم ساخته گردد. اما محبوبیت سری اول و دوم این سریال می تواند برای صداوسیما و مدیران و برنامه سازانش یک درس مهم و جدی باشد. سال هاست سینما و تلویزیون ما عادت نموده و یا ترجیح داده است که در آپارتمان های تهران بماند و داستانش را نهایتا تا مسائل زناشویی و اختلاس در شرکت برای مردم تعریف کند. سال هاست برای تهیه نمایندگان بیشتر می صرفد که در همین تهران سریال بسازند و هزینه کمتری بپردازند. واکنش چندسال اخیر مخاطبان هم نشان می دهد که آنها هم از این شرایط خسته شده اند و دنبال تنوع و خلاقیت هستند. اقبال فوق العاده از مجموعه های پایتخت و نون خ این فرضیه را اثبات کرد. مجموعه هایی که با نگاه به کشف و معرفی و تبلیغ اقلیم ها و مناطق مختلف ساخته شد و در گذر زمان نشان داد که چقدر جذابیت بصری و داستانی پشت آن خوابیده است. اینکه مردم مناطق مختلف ایران ببینند که به هر انداز ه ای از فرهنگ، صنعت و زبان هم در رسانه ملی حرف زده می گردد، دارای اهمیت مقطعی و استراتژیک است. احساس شریک بودن در فراوریات فرهنگی و هنری صداوسیما و سینما و میهمان شدن در خانه های مناطق دیگر کشور، حس امید و مفیدبودن را بین آنها تقویت می نماید. سریال نون خ در دو سال اخیر این وظیفه را به درستی انجام داده است.

توجه به قومیت های مختلف، بیان ویژگی های فردی و اجتماعی آن منطقه در قالب طنز و ارائه تصویری از مسائل و مسائل آنها بدون سیاه نمایی و غرزدن های مرسوم، نکات مثبت این مجموعه بود. اینکه ایران فقط تهران نیست باید توسط مدیران تلویزیون و سینما در عمل اجرایی گردد و این اثر یکی از نمونه های آن است. نکته دیگر که شاید مهم تر از اولی باشد استفاده از بازیگران بومی یا محلی برای این سریال بود. جایی که بیش از 90 درصد از بازیگران با علم به اینکه می دانستند شرایط سختی وجود دارد، پذیرفتند در این مجموعه حضور داشته باشند و البته که دیده شدند. این نکته هم باید موردتوجه قرار بگیرد. وقتی یک سریال با زمان بندی مناسب و فیلمنامه قوی ساخته می گردد دیگر احتیاجی به حضور سلبریتی ها با دستمزد های میلیاردی نیست.

کار قابل دفاع و جذاب احتیاج به برنامه ریزی و کشیدن سختی دارد. استفاده از چهره های مشهور برای دیده شدن و جذب مخاطب، خالی کردن شانه از زیر بار مسئولیت است. سیروس میمنت بیش از چهار دهه است که کار بازیگری می نماید. به واسطه فیلمنامه و کارگردانی صحیح و بازی خوب خودش تبدیل به ستاره این روز های تلویزیون شده است. شاید دستمزد میمنت یک بیستم سلبریتی ها هم نباشد. آقایان مدیر در تلویزیون! یک اثر ماندگار، قوی و پرمخاطب، به گواهی سریال های چهار دهه اخیر تلویزیون، بیش از چهره، احتیاج به فیلمنامه و برنامه ریزی و بودجه به اندازه دارد. یک سریال را می گردد به یک تیم فوتبال تشبیه کرد. دوران اینکه یک ستاره به تنهایی بتواند تیمش را قهرمان کند، گذشته است. تیم برای موفقیت، تاکتیک و استراتژی می خواهد. نون خ2 با وجود ضعف هایی که داشت، اما در دو بخش فرم و محتوا قوی ظاهر شد و بیشتر دوستان کرد از ارائه تصویرشان در این سریال احساس بدی ندارند. قسمت زلزله در این سریال به درستی تصویر کامل و دقیقی از همه مردم ایران و به طور خاص مردم کرد نشان داد؛ همبستگی و اتحاد درعین وجود اختلافات فردی یا حتی قبیله ای.

نون خ2 حتما یک سریال کامل و آرمانی نیست، اما برای خود صداوسیما درس هایی دارد، برای اینکه راستای که ساخته شده با قدرت ادامه پیدا کند و البته دچار افراط و تفریط نگردد. با شناختی که از مدیران تصمیم گیر داریم احتمالا 10 سال آینده دل مان برای سریال های با لوکیشن تهران تنگ خواهد شد از بس که همه سریال ها به شهرستان ها رفته است! از این راستا شاید سلبریتی ها بیش از همه ناراحت باشند، زیرا نوبت بازیگران زحمتکش بومی و محلی رسیده است که هیچ وقت دیده نشده اند و دستمزد کمی می گیرند. سلبریتی های نازپرورده عادت به سرما و گرمای کشنده ندارند و نهایتا از این برج به آن ماشین رفته اند و بالعکس.

گفت وگو با مهدی فرجی، تهیه نماینده نون خ2

کرونا به نون خ2 لطمه ای نزد

مهدی فرجی، پیش از ورود به عرصه تهیه نمایندگی مدیر شبکه یک سیما بوده است اما از همان زمان و در گفت وگوهایش از علاقه اش به تهیه نمایندگی گفته بود. حالا و پس از چند تجربه در حوزه تهیه نمایندگی و درسال 99 اسم او در تیتراژ دو سریال شبکه یک دیده می گردد؛ مشاور پروژه در پایتخت6 و تهیه نماینده در نون.خ 2 که قسمت پایانی اش هفته گذشته پخش شد. فرجی، تهیه نماینده سری اول این سریال هم بوده است و پس از موفقیت سری اول خبر از ساخت سری دوم آن داد.

ساخت سری دوم نون خ از چه زمانی استارت خورد؟

از اردیبهشت سال 98 کار فیلمنامه را آغاز کردیم. خردادماه قسمت اول نوشته شد. مراحل فیلمنامه طول کشید و توانستیم در ابتدای آذر کلید بزنیم.

چه چیزهایی در فیلمنامه نسبت به آنچه پخش شد، تغییر کرد؟

تغییر خاصی نکرد.

کاراکترهایی که حذف و اضافه شدند به دلیل تغییر قصه بود یا دلایل دیگری داشت؟

چون قصه، یک قصه جدید بود براساس آن یک سری از کاراکترهای قدیمی حذف شدند. درواقع این بار قصه ما به تهران نیامد و همه قصه در منطقه کرمانشاه و کردستان گذشت. بنابراین براساس این قصه جدید شخصیت های جدید هم اضافه شدند و بعضی از شخصیت ها که قبلا بودند، حذف شدند و جای خود را به هنرمندان جدید دادند.

یعنی برای بازیگری که سر کار بود قصه عوض نشد؟

خیر، اصلا چنین چیزی نبود.

درمورد گویش بازیگرها گفته شد این زبان کردی نبود بلکه یک لهجه و یک گویش است. بعضی ها گفتند کاش که زیرنویس داشت و با زبان کردی صحبت می شد. بعضی گفتند انتخاب این گویش برای ارتباط بیشتر با مخاطب هاست و باید برای عموم مردم ایران قابل فهم باشد. درباره انتخاب لهجه یا گویش صحبت می کنید؟

به نظر من این گویش، سریال را جذاب تر کرد، فارغ از اینکه این زبان کردی است و قدمتی طولانی دارد و اصیل است. اینکه این زبان توانسته با همه مردم ایران ارتباط برقرار کند، ویژگی مثبت است. همین فرمایشی که کردید، درست است. بالاخره ما داریم این را برای یک سطح ملی تعریف و پخش می کنیم، نه فقط ایرانیان داخل کشور بلکه خیلی از ایرانیان خارج از کشور هم این را می بینند، بنابراین ترجیح دادیم از زبانی استفاده کنیم که قابل فهم برای همه هموطنان باشد، درحالی که دور از زبان و لهجه واقعی آن منطقه هم نباشد. زبان کرمانشاهی اصلا زبان فارسی اصیل ماست. جاهایی هم بچه ها با لهجه های کردی حضور داشتند. یک تفاوت عظیم ما با قسمت یک این بود که در جاهایی کلا بچه ها کردی صحبت می کردند، منتها بخش هایی که برای مردم قابل فهم بود. ما می خواستیم بگوییم زبان کردی این است ولی طبیعتا چون در نظر داشتیم برای مردم قابل فهم باشد به این شکل استفاده کردیم.

واکنش منفی هم داشتید که کسی اعتراض کند؟

تعدادشان خیلی کم بود. من از مردم عزیز استان های غربی کشور؛ آذربایجان غربی، ایلام و کرمانشاه تشکر می کنم. حتی خراسان شمالی که جمعیتی از قومیت کرد دارند ما را حمایت کردند و به ما روحیه دادند و از همین لحظه درخواست برای فصل سوم آغاز شده است. همه اینها به ما خیلی دلگرمی و امیدواری می دهد که به امید خدا بتوانیم این فرایند را ادامه دهیم و قومیت ها و اقوام بعدی را در سریال ها ببینیم و رسانه ملی شاهد اقوام و گویش ها و لباس ها و جغرافیای همه کشور باشد و همه اقوام بتوانند خود را در این رسانه تماشا نمایند.

یکی از تفاوت های فصل یک با دو این است که دیگر تهران نیامدید و به نظر من یکی از جذابیت های قسمت دوم همین موضوع بود که حال و هوای بکر و طبیعتی را که در آنجا بود، نشان داد. بومی گرایی در قصه و آدم های آنجا غریبه نبودند و همه آنها قابل فهم و درک برای مخاطبان بودند. تصمیم کلی بود یا فردی؟ یا امکانات اجازه نداد یا خودتان خواستید که اصلا تهران نیایید؟

براساس تجربه ای بود که در قسمت یک داشتیم. از طرف استانداری کرمانشاه هم دعوت شده بودیم که کار را در آنجا فراوری کنیم. قصه به سمتی رفت که کاملا در منطقه کردستان کار را فراوری کنیم. یک نکته دیگر حقیقتا وجود هنرمندان توانای آن منطقه بود. از حدود 30 بازیگر استان های کردستان و کرمانشاه استفاده کردیم که درطول کار توانایی اینها به ما دلگرمی داد. وجود این همه هنرمند درجه یک خوش ذوق، بااستعداد و توانمند ما را امیدوار کرد که می گردد با حضور همین عزیزان کار را جلو برد و کار جذابی فراوری کرد. دلیل دیگری که در آنجا ماندیم وجود همین هنرمندان عزیز بومی بود.

خوب هم بازی کردند و جواب دادند. به جز نقش های اصلی این خرده نقش ها فوق العاده بودند.

این دوستان کاملا نقش های اصلی سریال بودند.

منظورم چهر ه هایی بود که مردم کمتر یا اصلا نمی شناختند.

بله، درست است.

حتی انگار این نقش خود میمنت را که قبلا هم بازی نموده دوباره احیا کرد؟

بله، همین طور است.

جالب ترین نکته نون.خ این بود که خیلی فوتبالی و سیاسی بود، قبول دارید؟

قبول دارم که ما هم نقدهای فرهنگی، ورزشی و سیاسی داشتیم و بین اینها شوخی های ورزشی و سیاسی ما بیشتر بود.

این موضوع سریال را جذاب تر کرد، اما می خواهم بدانم که سانسورش را هم بیشتر کرد؟ سانسور تکه های سیاسی بیشتر بود؟

بالاخره وقتی یک کار کمدی ساخته می گردد باید از همین موقعیت ها استفاده کرد. تمام کارهای کمدی جهان نقدی به روابط اجتماعی، فرهنگی، سیاسی دارند و از این موقعیت ها وام می گیرند و کار را جلو می برند. ما هم مستثنی نبودیم و خوشبختانه جواب داد. ما از کارهای کمدی جدا نبودیم و از این موقعیت ها استفاده کردیم. در پاسخ به اینکه چقدر سانسور داشتیم باید بگویم ما حذفیات معمولی داشتیم، آنچه در همه سریال ها اتفاق می افتد. کار ما قومیتی بود و طبیعتا حساسیت بیشتری داشت و این حساسیت ها و ملاحظات و توجهات کار را برای ما سخت تر نموده بود. برای همین در جایی کمتر و بیشتر، ولی قصه اصلی همین بود که شما مشاهده کردید.

قسمت اول نسبت به قسمت دوم هزینه های کمتری داشت یا تعداد کاراکترها سبب شد هزینه بیشتر گردد؟

خیر، هزینه های ما خیلی بیشتر بود، البته کار به نسبت بقیه فراوریات سازمان کار ارزان قیمتی است ولی توجه دارید که چه کار شلوغی است. ما تقریبا سکانس زیر 20 نفری نداشتیم. این کار فراوری را بسیار سخت می نماید. این همه لباس و این همه گریم و کاراکتر و هنرمند، همه این عوامل کار را سخت تر می نماید.

زمانی در دهه های 60 و 70 فقط می توانستند با زبان و لهجه اصفهانی شوخی نمایند اما آرام آرام این تنوع درحال بیشتر شدن است و فکر کنم نون خ خیلی یاری کرد به اینکه شهر های دیگر بپذیرند با زبان و لهجه و گویش آنها هم شوخی نمایند.

امیدوارم. ما آنقدر پیغام های مختلف از سراسر ایران داریم. کسانی که به کردستان و کرمانشاه علاقه مند شدند و جاهای دیگری که تصاویر از آنجا داشتیم، شیفته شدند و افسوس می خورند که چرا سری به این مناطق نزدند. فکر می کنم اگر شرایط عادی بود و کرونا نبود و موج سفرها آغاز شده بود بخش مهمی از مردم مقصد سفر را کردستان و کرمانشاه انتخاب می کردند.

آن منطقه پریان نام دارد؟

یکی از روستاهایی که کار کردیم و درواقع محل تمرکز اصلی بود روستای پریان بود. اما روستاهای کندوله، پالنگان و کرمانشاه جاهایی بودند که ما کار کردیم.

کرونا با کار شما همزمان شد یا هیچ آسیبی به کار شما نرساند؟

البته تا 20 اسفند که فیلمبرداری تمام شد کرونا هم وجود داشت اما پزشک و امکانات پزشکی سر صحنه حضور داشتند.

لطمه ای که نخورد؟ مجبور نشدید زودتر کار را تمام کنید؟

این پایان فصل دوم بود، نه مسئله ای پیش نیامد. قصه در همین جا به اتمام رسید.

قرار بود نون خ در ماه مبارک رمضان پخش گردد؟

بله، قرارداد اولیه برای ماه مبارک بود اما به دلیل اینکه شرایطی پیش آمد که لازم بود مردم بعد از تعطیلات نوروز چند هفته در خانه بمانند و سفر نفرایند و مراقبت های بهداشتی داشته باشند، پیشنهاد شبکه این بود که کار را برای پخش بعد از سریال پایتخت آماده کنیم و این رخ داد، منتها در ماه مبارک سریال با زمان کمتری طبیعتا پخش می شد. سریال های ماه مبارک حدود 40دقیقه است اما اینجا قسمت ها تقریبا 58دقیقه بود وحتی قسمت 68 دقیقه ای هم داشتیم. بنابراین کار را زودتر تمام کردیم که به سریال ماه مبارک رمضان شبکه آسیب نرسانیم و آنها هم بتوانند سر زمان معین سریال خود را پخش نمایند.

اگر بخواهید بین پایتخت6 و نون خ 2 یکی را انتخاب کنید، کدام است؟

من این سوال را هرگز جواب نمی دهم. این را دیگران باید جواب دهند.

درمورد فصل سه صحبت می کنید؟

بله، فصل سوم را هم پیشنهاد داده اند.

قصه آن معین است؟

نه، هنوز چیزی معین نیست، باید صحبت کنیم.

گفت وگو با سیروس حسینی پور، بازیگر نقش سیروس

سیروس مابه ازای بیرونی نداشت

درباره انتخاب شما در نقش سیروس صحبت می کنید؟ نون خ یک را دیده بودید؟

من فصل یک را دیده بودم و همزمان با آغاز فصل یکم سر سریال دیگری بودم به اسم هشتگ خاله سوسکه به کارگردانی آقای مسلمی و تهیه نمایندگی آقای مصطفوی. چون مدیر فراوری آنجا و مدیر فراوری ن خ آقای غضنفری بود برای فصل دوم به من پیشنهاد دادند که به تیم آقای سعید آقاخانی اضافه شویم و رفاقت دیرینه ای با آقای تنابنده داشتیم و آنجا رفتیم و این همکاری آغاز شد.

در فیلمنامه همین اتفاقات بود یا قسمت به قسمت مواردی را بداهه اضافه کردید؟

بله، در ابتدا تعریف شده بود باید چه کاری انجام دهیم. بعضی مواقع یک سری سلایق فردی در سطح بچه ها اضافه می شد، اما طبق متن پیش می رفتیم.

فیلمنامه را کامل خوانده بودید یا قسمت به قسمت جلو می رفتید؟

قسمت به قسمت جلو می رفتیم. یک باره چند قسمت را به ما می دادند و سریال مرحله به مرحله براساس قانون خود پیش می رفت.

خودتان اصالتا کرد هستید یا خیر؟

بله، من بچه استان کرمانشاه و شهرستان هرسین هستم.

کار استندآپ و مجری گری را قبل از سریال نون خ انجام داده بودید و به برنامه خندوانه هم آمده بودید. بداهه خیلی دم دست است، چطور مدیریت کردید؟ چقدر این بداهه ها حضور داشت و چقدر به متن وفادار بودید؟

به قول معروف چون نویسنده بسیار قوی بود و روی خط فکری داستان پیش رفته بود، تقریبا رئال هم بود و زیاد نمی توانستیم به خود اجازه دهیم در متن دخل وتصرف داشته باشیم، ولی پیشنهاد می دادیم. متن بسیار قوی بود. در سریال هشتگ که بازی کردیم جزو کاراکترها و شخصیت های اصلی داستان بودم، متن را می دادند یک صفحه اضافه می کردم و به کارگردان می دادم و قبول می کرد و آن را ادامه می دادیم.

تصویربرداری کار به کرونا نخورد؟

در حین کرونا هم تصویربرداری داشتیم. پزشکان از بچه ها تست می گرفتند. آقای فرجی برای این قضیه خیلی زحمت کشید.

ظاهر شما از ابتدای قصه تا پایان سه بار تغییر کرد. درست است؟

بله.

این به نظر من به خود کاراکتر یاری کرد. شخصیت سیروس متفاوت از بقیه بود. این معینه موی شما از معینه بازی شما بود. درست است؟

بله، به شناخته شدن بیشتر خیلی یاری کرد و هم اینکه مردم آن شخصیت و آن رنگ مو را دوست داشتند، چون خیلی خاص بود.

مابه ازای بیرونی داشت یا خودتان خلق کردید؟ الگو داشتید یا خیر؟

خیر، من خلق کردم. با توجه به فیلمنامه که مطالعه کردم، شخصیت را برای خود خلق کردم که شخصیت سیروس باید چنین باشد. خودم با این کنار آمدم و یک سیروس جدید ساختم.

چقدر فکر می کنید آن چه پخش شد با آن چه ساخته شد متفاوت بود؟

بحث سانسور را سخت می گیرند. شاید یک سری سکانس ها را کم نموده باشند.

از بازی شما کم شد؟

خیر.

دیالوگ جایگزین صداگذاری نکردید؟

خیر.

به نظرم صداگذاری زیاد داشت. یک سری از کلمات و جملات با جملات دیگری جایگزین شدند.

خیر، من این را ندیدم. خودم در کار دوبله و صداسازی هم هستم، اگر بود برای من ارسال کنید.

خود سعید آقاخانی هم این مطلب را در گفت وگو بیان نموده است که چند جا صداگذاری کردند.

من مطالعه نکردم.

سریال نون خ2 پر از کاراکتر و پرسوناژ هم بود.

بله، همه یکدل همانند خانواده پشت هم بودند. در شرایط سخت و هوای بسیار سرد، کارگردان با آن شرایط همراه بچه هاست و توجه به همه دارد، بچه ها هم با انرژی بسیار دوست داشتند این کار انجام گردد و همه انرژی می گذاشتند.

خاطره ای از پشت صحنه سریال دارید؟

خاطره خیلی زیاد است و به قول معروف نمی توان به همه اشاره نمود، ولی یکی این بود که اوس غلام یا رضا رشیدی که از کاراکترهای بسیار طنز مجموعه بود و نویسنده بسیار خوبی هم هست، یک بار سردش شده بود و بابت این سرما چند شلوار زیر شلوار می پوشیدیم که از سرما اذیت نشویم. کمتر چایی می خوردیم که احتیاج به سرویس بهداشتی پیدا نکنیم چون سخت بود. این بنده خدا از سرویس بهداشتی بیرون آمد و نمی توانست راه برود. همانند پنگوئن راه می رفت. گفتیم چی شده است؟ گفت فکر کنم سومین شلوارم را بالا نکشیده ام!

گفت وگو با سیروس میمنت، بازیگر نقش کیوان

نون خ2 بخش فراموش شده زندگی مان را یادآوری کرد

سیروس میمنت رنجبر بیش از چهار دهه سابقه فعالیت دارد، اما شاید در هیچ کدام از نقش هایش به اندازه کیوان در نون خ2 دیده نشده باشد. این بازیگر 60 ساله که فعالیت های جدی اش را از نیمه دهه 70 آغاز و با کارگردانان مطرحی کار نموده، حالا موردتوجه قرار گرفته است.

نقش کیوان چطور در فصل اول و دوم به شما پیشنهاد شد؟

نقشی بسیار خاص، حساس و بی مانند بود. مشابه این نقش را نداشتیم. یک آدم به ظاهر خشن ولی مهربان و دل نازک و عاشق پیشه بود که خط قرمز های خود را داشت. ممکن بود برای مردم این خط قرمز ها خنده دار باشد ولی به آنها پایبند و برای او مهم بود. اصول خود را داشت و با آن زندگی می کرد.

سال هاست شما را در سریال ها و فیلم های مختلف می بینیم ولی نقش کیوان نوع دیگری بود. از کجا آغاز کردید؟ اصالتا کرمانشاهی هستید؟

بله.

قدری درباره خودتان بگویید.

من کارم را در کرمانشاه با تئاتر آغاز کردم.

قبل از انقلاب بود؟

بله، قبل از انقلاب با رادیو هم همکاری داشتیم. بعد جنگ شد و درگیر فضای جنگی شدیم و بعد از جنگ برای حرفه ای تر کار کردن به تهران آمدم.

اولین کار چه سالی بود؟

کار آقای بیضایی به نام شاید وقتی دیگر که نقش کوچکی بود. بعدی معجزه خنده کار آقای صمدی بود که نقش بیشتری داشتم.

آقای مهدی هاشمی بودند؟

بله.

فیلم خوبی بود و فروش کرد.

بله و آقای میرباقری تئاتر آن را هم روی صحنه برد.

بعد سریال های مختلف و کار های دیگری را بازی کردید؟

بله، من همزمان می نوشتم و کار نویسندگی می کردم.

در سینما یا تئاتر؟

در سینما می نوشتم، سریال و فیلمنامه می نوشتم.

کدام نقش خود را بیشتر از همه دوست دارید؟

معلوم است که کیوان بهتر است.

به جز کیوان چه نقشی را دوست دارید؟

من چندنقشی را خیلی دوست داشتم. چهار کار با آقای فرهادی دارم. نقش یک لات را برای سریال های آقای فرهادی کار می کردم.

داستان یک شهر بود؟

بله، خیلی دوست داشتم، گریم خاص و خوبی داشت. با مرحوم کرم رضایی بودیم. این نقش خیلی خوب بود. یک شخصیتی را برای عطاران کار کردم که به نام عبدالله آبدوغ بود و هنوز مردم آن را دوست دارند. نقش های زیادی بود که خوب بودند.

چرا نون خ2 نسبت به نون خ1 بیشتر گرفت؟ خودتان هم این را حس کردید؟

بله، طبیعی است. بازخورد نون خ1 را دیده بودیم و فهمیدیم مردم از چه چیزی خوش شان می آید. روی آنها بیشتر مانور دادیم. دقت بیشتری شد و با باور بیشتری کار شد و همه اینها تاثیر داشت.

نقش شما هم پررنگ تر شد.

بله، من در سری اول هم خیلی پررنگ بودم.

مثل سری دوم دیده نشد.

سری دوم بیشتر از یک دیده شد. البته سری یک هم در سال خودش براساس آماری که وجود داشت، در شبکه یک بهترین رای را آورد و بالاترین بیننده را داشت.

حتما بیننده زیادی داشت که سری دوم ساخته شد.

بله، بهترین کار 97 شد، منتهی نون خ2 چیز دیگری شد.

بحث گویش و زبان و لهجه خیلی نقد شد و خیلی ها هم طرفداری کردند. نون خ2 کدام وجه کرد ها را بیشتر نشان داد؟

من به آن منطقه آشنایی کامل ندارم. مثلا کردستان هر 30-20 کیلومتر لهجه ها متفاوت است. جا های مختلف دارد و هرکدام به نوعی صحبت می نمایند. کرمانشاهی ها این طور صحبت می نمایند و هرکدام فکر می نمایند باید این طور صحبت گردد. کار استانی نکردیم. کاری کردیم که در ایران همه ببینند و بفهمند. بعضی گویش ها هست که اگر بخواهید خود گویش را بیان کنید، شاید خیلی ها متوجه نشوند. این وجود دارد. ما زبان و گویش را ملی بیان کردیم. ما برای کل ایران کار کردیم و باید مردم متوجه شوند. نمی توانستیم زیرنویس کنیم.

شاید این حس الان درنمی آمد.

بهتر از اینکه 95 درصد بازیگران کرد بودند؟ می گردد من زبان کردی بلد نباشم؟ من که در کردستان به جهان آمده و عظیم شده ام، می گردد به زبان من ایراد بگیرند؟ نمی گردد! 95 درصد بازیگران کرد بودند.

یکی از ویژگی های سریال، حس صمیمیتی بود که بین همه وجود داشت. این از روحیه خود کرد ها برمی آید؟ نقد کردند که کرد ها آدم هایی نیستند که بنشینند تخمه بخورند و پشت هم حرف بزنند، اما وجوه مثبتی داشت که در زلزله کنار هم بودند یا در اوج غم و غصه می خندیدند.

بله، این تخمه شکستن و چیز های دیگر که شبیه این باشد، نمک کار بود و این طور نیست که وقتی این را نشان می دهیم حتما این وجود دارد. باید به اصل کار توجه کرد. باید به زندگی جمعی توجه داشت. انسان اجتماعی است و انفرادی زندگی نمی نماید. آدم ها در جمع معنا پیدا می نمایند. اگر بخواهیم کسی را بشناسیم، از اطرافیان او می پرسیم که فلانی چطور آدمی است. یعنی آدم تا در جمع نباشد، معلوم نمی گردد چند مرده حلاج است. در قدیم می خواستند دختر به کسی بدهند یا از خانواد ه ای دختر بگیرند، تحقیق می کردند و از دیگران می پرسیدند. پس آدم ها در آدم ها معنا پیدا می نمایند. بافت زندگی شهرنشینی امروز ما به صورتی است که همه را به قرنطینه برده. یکی دو ماه است اسم قرنطینه آمده ولی سال هاست قرنطینه هستیم و خودمان خبر نداریم. بافت زندگی شهری و آپارتمان نشینی این اقتضا را ایجاد نموده و در هر آپارتمان هرکسی به اتاق خود می رود و در را می بندد. همسایه از همسایه خبر ندارد، فامیل هم از فامیل خبر ندارد. اگر بخواهند به همدیگر سر بزنند، دو هفته قبل زنگ می زنند و خبر می دهند و اصلا کسی نمی داند همسایه چطور زندگی می نماید. اینها فراموش شده. نون خ اگر موردتوجه قرار گرفته، چون زندگی واقعی انسانی را نشان می دهد. همان چیزی که ما می بینیم و خوش مان می آید. زندگی باید این باشد و اگر آدم ها این طور زندگی ننمایند، فاید ه ای ندارد. نون خ چیزی راکه فراموش شده، نشان داد. کرد ها واقعا این طور زندگی می نمایند. اوایل زندگی من خودم در خانه ا زندگی می کردم که پنج خانواده دیگر هم بودند. از صبح تا شب این همسایه ها با هم دعوا داشتند و شب سفره می انداختند و کنار هم بودند. این طور نیست که اگر مشکل کوچکی داشتید، همه چیز را فراموش کنید. الان برادر با برادر سر یک مشکل کوچک با هم 10 سال صحبت نمی نمایند. اینها خصلت انسانی نیست. نون خ زندگی واقعی را نشان می دهد. از کارگردانی کار بگذریم که شاهکار بود. به ریتم کار توجه کنید که ریتم خیلی خوبی بود. کادربندی های کار انگار سینمایی است و شبیه سریال نیست. اینها بسیار مهم است.

بخشی از نقش یا دیالوگ شما حذف و یا سانسور شد؟

طبیعی است در هر کاری یک سری اصلاحیه ها انجام می گردد ولی آن طور که مردم فکر می نمایند، سانسور زیادی نداشت و خوشبختانه همه چیز هایی که بیان کردیم، از تلویزیون پخش شد.

یوسف کرمی، بازیگر نون خ بیان کرد

بازیگری در شرایط سخت

یوسف کرمی که در سریال نون خ2 نقش آقامعلم را بازی می نماید، پیش از این به عنوان صداساز و فعال در حوزه استندآپ می شناختیم. تقلید صداهای عادل فردوسی پور، علی پروین و غلامحسین پیروانی توسط او هنوز در ذهن ها مانده است و او هنوز هم تقلید صدا انجام می دهد. کرمی درباره حضورش در نون خ2 و رابطه اش با سری اول این سریال می گوید: من سری اول نون خ را به دلیل اینکه خودم اصالتا کرمانشاهی هستم و به خاطر حضور حمیدرضا آذرنگ که بازیگر موردعلاقه من است، پیگیری می کردم. فضای کار را دوست داشتم و باتوجه به اینکه پیش از این با این ابعاد به زندگی مردم کرمانشاه و آن منطقه پرداخته نشده بود، برایم سری اول نون خ جذاب بود. من با سعید آقاخانی در تیم هنرمندان و بیرون از آنجا رفاقت داشتم و به بعضی برنامه های من هم می آمد. اردیبهشت سال گذشته بود که برنامه ای داشتم و بعد از مدت ها که خبری از او نداشتم، همدیگر را دیدیم و گفت می خواهد سری دوم نون خ را بسازد و دوست دارد من در آن بازی کنم. حتی گفت در اواسط ضبط سری اول به یادت افتادیم که دیر شده بود. آنجا بود که به من گفت باتوجه به مشغله ای که دارد، یادش بیندازم و بعد از مدتی مصطفی تنابنده با من تماس گرفت و رفتیم برای نون خ2 صحبت کردیم. البته باید بگویم رشته دانشگاهی من بازیگری است و همواره بازیگری را دوست داشتم.

کرمی درباره بازی در نقش آقامعلم در این سریال گفت: روز اول که به دفتر ساخت این سریال رفتیم و با مصطفی تنابنده و سعید آقاخانی صحبت کردیم، قرار شد نقش آقامعلم را بازی کنم، اما فردایش گفتند بهتر است نقش شفیع (دایی خانواده نورالدین) را بازی کنم. مدتی برای این نقش تمرین کردم و با آن انس گرفته و مسلط شده بودم که ظاهرا مدیر شبکه1 گفته بود من این نقش را بازی نکنم و جناب میرطاهر مظلومی آن را بازی کند، که استادانه هم بازی کردند. من باوجود وقت کمی که داشتم، مجددا نقش معلم را تمرین کردم و باوجود اینکه دوسه قسمت اول را زمان برد تا با گروه و شرایط هماهنگ شوم، اما در ادامه شرایط خوبی داشتم و مخاطبان هم بیشترا از کار راضی بودند.

کرمی درباره سختی های بازی در سرما و تفاوتش با کار استندآپ می گوید: شرایط سختی بود و سرمای شدیدی اذیت می کرد. حتی انگشتان من از سرما بی حس می شدند. یک بار مصطفی تنابنده به شوخی گفت تو که از بلندگو و امکانات سالن های مجلل و آنچنانی ایراد می گیری، ببین در چه شرایط سختی کار می کنیم. اما خدارا شکر کار در این سطح دیده شد و مهم تر از آن مردم دوستش داشتند. حتی خودم بازخوردهای خوب و زیادی گرفتم. بعد از سکانس زلزله، خیلی از دوستان و اقوام شوخی یا جدی تماس می گرفتند و جویای حال من می شدند که ببینند حال من خوب است یا نه و می گفتند نگرانت شدیم.

منبع : فرهیختگان

بازگشت به صفحه رسانه ها