ماشین مفهومی کاشت و پیوند کل سر که ویدئوهایش در شبکه های اجتماعی دست به دست می گردد، چقدر واقع بینانه است؟ - فروشگاه ویژه ها

گر همه چیز همانطور که در نظر گرفته شده است کار کند، وقتی سر در جای خود قرار گیرد، ظاهراً فرد می تواند بلند گردد و بقیه عمر خود را با مجموعه ای کاملاً نو از اندام ها و اندام های سالم ادامه دهد.

هاشم الغیلی، سرپرست پروژه BrainBridge، که برنامه های دستگاه پیوند را در یک سری پست در اینستاگرام فاش کرد، می گوید: هدف فناوری ما این است که مرز های آنچه در علم پزشکی امکان پذیر است را پشت سر بگذاریم و نوآوری ارائه کنیم و راه چاره هایی برای کسانی که با شرایط تهدید نماینده زندگی دست و پنجه نرم می نمایند، ارائه کنیم. فناوری ما نوید می دهد که در ها را به روی درمان های نجات زندگی که تا چند سال پیش غیرقابل تصور بود، باز کند.

این شرکت در ویدیوی مقدماتی خود ادعا می نماید که استفاده BrainBridge از رباتیک به سرعت بخشیدن به فرآیند پیوند یاری می نماید. چرا که نمی توانید یک سر را برای مدت طولانی بدون بدن باقی بگذارید و انتظار داشته باشید که زنده بماند. 2 ربات به طور همزمان بر روی اهدا نماینده و گیرنده عمل می نمایند، در محیطی که می توان شرایط را دقیقاً تغییر داد، بدون اینکه نگران سختی کار کارکنان پزشکی انسانی باشید.

سر های افراد مبتلا به بیماری هایی مانند سرطان یا بیماری های عصبی شدید، یا آسیب هایی که منجر به فلج شده اند، می توانند برداشته شوند و با بدن اهدانماینده جوان تر و سالم تری که مرگ مغزی شده اند مبادله شوند تا زندگی تازه ای داشته باشند.

به این ترتیب آگاهی، خاطرات و توانایی های شناختی گیرنده را حفظ می نماید. هنوز تو هستی، فقط روی داربست نو.

از نظر تئوریک می توان این طور یک مغز را چند صد سال روی پیکرهای مختلف زنده نگه داشت. البته اگر خود مغز در این مدت سالم باشد!

اما سوال بزرگ باقی می ماند: آیا آن ها واقعا می توانند این کار را انجام دهند؟

آیا پیوند سر یک امکان واقعی است؟

بسیاری مجذوب ایده پیوند مغز یا کل سر انسان شده اند. فیلم هایی از ژانر کمدی-ترسناک کلاسیک فرانکنشتاین جوان تا بیچارگان Poor Things به این موضوع پرداخته اند، و در ده ها کتاب - که همه آنها تخیلی نیست - این مفهوم آمده است.

یکی از این پیشگامان، رابرت جی وایت بود، جراحی که تکنیک او استاندارد نوی را در جراحی مغز و اعصاب به وجود آورد، اما او بعلاوه همواره شیفته چیزی بود که او آن را پیوند کامل بدن می نامید. وایت تعدادی عملیات آزمایشی را روی میمون ها انجام داد. اگرچه آن ها می توانستند از روش اولیه جان سالم به در ببرند، اما این فناوری هنوز نتوانسته بود همه اعصاب بی شمار نخاع را دوباره بچسباند، بنابراین حرکت بدن نو آن ها غیرممکن بود.

اخیراً، در سال 2017، جراح مغز و اعصاب جنجالی سرجیو کاناورو ادعا کرد که یک پیوند سر موفقیت آمیز را روی یک انسان انجام داده است - تنها مشکل این بود که هر دو انسان درگیر در این روش حتی قبل از آغاز جراحی مرده بودند! با این حال، کاناورو در سال 2023 بازگشت و ادعا کرد که پیوند مغز زنده در فهرست بعدی او واقع شده است.

تکنیک پیشنهادی کانورو حداقل یک وجه اشتراک با مجموعه جراحی آینده نگر BrainBridge دارد، به این صورت که هر دوی آن ها پیشنهاد می نمایند از پلی اتیلن گلیکول (PEG) برای اتصال مجدد اعصاب قطع شده استفاده نمایند. تحقیقاتی وجود دارد که نشان می دهد PEG می تواند در درمان جراحی آسیب های اعصاب محیطی مفید باشد. اما آیا با این روش می توان مجموعه ظریف و پیچیده اعصاب عبوری از دو سر را دقیقا به هم پیوند زد/!

حتی توانستن انجام این عمل، در حکم اجازه انجامش نیست

مسائل احتمالی پیوند سر انسان به همین جا ختم نمی گردد. سرعت کا باید بالا باشد ر و حفظ شرایط مناسب لازم است، در غیر این صورت بافت های آغاز به فشاد می نمایند.

بزرگترین علامت سوال این است که وقتی یک فرد از پیوند سر بیدار می گردد چه اتفاقی می افتد. BrainBridge ادعا می نماید که سیستم آن ها آگاهی افراد را دست نخورده نگه می دارد - اما هنوز چیز های زیادی در خصوص ماهیت خودآگاهی وجود دارد.

سایر سؤالات فنی شامل امکان رد ایمنی و کنترل درد پس از چنین روش جراحی تروماتیکی است. و اگر پیوند سر به یک امکان واقعی تبدیل گردد، بحث های اخلاقی جدی وجود دارد که باید انجام گردد.

این ایده که شما فقط می توانید سر یک نفر را بردارید و آن را روی بدن شخص دیگری بکشید و آن شخص همان شخص خواهد شد، یک نظریه است. پل روت ولپ، استاد اخلاق زیستی در دانشگاه اموری، در بیانیه ای در سال 2017 گفت: مطمئناً این کار در فرهنگ های دیگر یا از نظر تاریخی بدیهی تلقی نمی گردد.

سیاری از ایده هایی که زمانی تصور می شد به داستان های علمی تخیلی محدود می شد، به واقعیت تبدیل شده اند. اما در حال حاضر، پیوند سر انسان یک امکان واقعی نیست و تعیین هم نیست که نتیجه آن خوب باشد.

دکتر دین برنت، عصب شناس و پژوهشگر افتخاری دانشکده روانشناسی دانشگاه کاردیف، می گوید: از بسیاری جهات، این مانند یک دوجین ادعای بعید و مضحک است که در یک بسته مناسب جمع آوری شده اند.