شلیک به محیط بان آزاد است!
به گزارش فروشگاه ویژه ها، محیط بانان آسان می میرند، جنگلبانان آسان پر می کشند؛ هیچ کس هوای مردان طبیعت را ندارد، این زخمی است کهنه که شهادت بیش از 160محیط بان و جنگلبان در 40سال گذشته آن را تایید می نماید؛ زخمی که دوشنبه گذشته با شهادت دو محیط بان در زنجان دوباره سر باز کرد، زخمی که اگر ریشه های آن را جست وجو کنیم به کمبود نیرو، تجهیزات، آموزش، بی توجهی به استفاده از فناوری و ظرفیت جوامع محلی و سیاست های اشتباه خواهیم رسید.
بارها از تعداد اندک محیط بانان کشور و تجهیزات نامناسب آنها سخن به میان آمده است و نمی توان انکار کرد در کشورمان تعداد محیط بانان یک دوازدهم استاندارد جهانی است و برای پوشش هر 12هزار هکتار یک محیط بان وجود دارد اما برای رفع این کمبود تا به امروز آن طور که باید مسؤولان قدم برنداشته اند و حتی از ظرفیت جوامع محلی برای پر کردن این خلأ استفاده ننموده اند.
این درحالی است که تعداد اندک آنها شرایط را برای جسور شدن شکارچیان غیرمجاز فراهم نموده. درواقع با توجه به این شرایط، شکارچیان متخلف ترجیح می دهند به جای دستگیری و پرداخت جریمه، سلاح خود را به سمت محیط بانان بی دفاع نشانه بگیرند.
کمبود تجهیزات از دیگر مسائل محیط بانان است؛ مسئله ای که شرایط را برای رودررو شدن آنها با شکارچیان فراهم آورده است. به عبارت دیگر می توان گفت کمبود تجهیزات سبب شده محیط بانان نتوانند از وقوع جرم پیشگیری نمایند و زمانی متوجه تخلف شوند که شکارچی حیوانی را شکار نموده و می خواهد هر طور شده از دست قانون بگریزد.
این درحالی است که اگر تعداد محیط بانان اندک نبود و آنها به وسیله خودرو و موتورسیکلت در مناطق حفاظت زده گشت می زدند بیشتر شکارچیان با دیدن آنها ریسک شکار را به جان نمی خریدند. علاوه بر این با توجه به تصاویری که از شهادت دو محیط بان زنجانی منتشرشده، می توان گفت آنها جلیقه ضدگلوله نیز به تن نداشته اند؛ جلیقه هایی که برای آنها تبلیغات زیادی صورت گرفت اما به نظر می رسد مناسب نبودن آنها سبب شده محیط بانان رغبتی به استفاده از آنها نداشته باشند.
بی توجهی به فناوری روز نیز از دیگر مسائلی است که سبب شده نگهبانان طبیعت جان خود را آسان از دست بدهند. تجهیز مناطق حفاظت شده کشور به دوربین های مداربسته می تواند مواجهه شکارچیان و محیط بانان را کاهش دهد و به این شکل مانع بروز اتفاقات تلخ گردد.
علاوه بر این با توجه به حادثه ای که برای محیط بانان زنجانی رقم خورد و همکاران آنها نتوانستند در تاریکی شب خودروی آنها را زودتر شناسایی نمایند، می توان پی برد که خودروی این محیط بانان به ابزار ابتدایی مانند جی پی اس نیز مجهز نبوده است؛ ابزاری که استفاده از آن دست کم می تواند در چنین موقعیت هایی کارگشا باشد.
از سیاست های نامناسب بعضی مدیران بالادستی نیز می توان به عنوان مساله ای نام برد که شرایط را برای به خطر افتادن جان محیط بانان فراهم می نماید. بعضی محیط بانان ادعا می نمایند مدتی است که شاخص های نامناسبی برای ارزیابی فعالیت آنها در نظر گرفته شده است.
آنها دست روی شاخص کشف سلاح می گذارند و از این گلایه می نمایند که اگر آمار کشف سلاحشان مناسب نباشد، مدیران بالادستی به آنها انگ بی انگیزگی می زنند. آمارها نیز حکایت از این دارد که در دو سال گذشته یگان حفاظت محیط زیست حدود 10هزار سلاح غیرمجاز را کشف نموده است.
شاید به همین دلیل باشد که بعضی محیط بانان بر متوقف کردن شکارچیان فراری پافشاری و شرایطی ایجاد می نمایند که به درگیری های مرگبار ختم می گردد. البته ریشه چنین سیاست های اشتباهی را باید در بی توجهی نسبت به مساله پیشگیری جست وجو کرد؛ مساله ای که به نظر می رسد سازمان حفاظت محیط زیست برای رفع کردن آن از کارشناسان خبره یاری نمی گیرد و آموزش را فقط در نحوه تیراندازی، استفاده از شوکر و باتوم خلاصه نموده است.
مهدی آیینی - دبیر گروه جامعه / روزنامه خبرنگاران
منبع: جام جم آنلاین