ارسال پیغام هایی عجیب از سفینه رها شده در زهره - فروشگاه ویژه ها

به گزارش خبرآنلاین به نقل از نشنال جئوگرافیک، اکنون، به لطف خاطرات ثبت شده از یک فضاپیما که مدت ها است متروکه مانده است، دانشمندان به طلای علمی دست یافته اند؛ آن ها دریچه ای در زهره را دیده اند که تغییر شکل می دهد، منبسط می گردد و به نظر می رسد که سنگ های مذاب از آن سرریز شده است.

رابرت هریک، دانشمند علوم سیاره ای در دانشگاه آلاسکا فیربنکس و یکی از دو نویسنده مشترک مطالعه نو، می گوید: حدس من این است که فوران یک دریاچه گدازه ای اتفاق افتاده است.

همانطور که امروز در ژورنال Science گزارش شده است، هریک و یکی از همکارانش در تصاویر راداری که به وسیله فضاپیمای ماژلان ناسا در سال 1991 گرفته شده بود، آتشفشان را در کنار آتشفشان بزرگ Maat Mons مشاهده کردند.

استفن کین، اخترفیزیکدان سیاره ای در دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید، که با این کار درگیر نبود، می گوید: این یکی از قانع نماینده ترین شواهدی است که ما دیده ایم.

نتایج جامعه علمی را متحیر نموده است. کارشناسان انتظار داشتند که آتشفشان های در حال فوران را در زهره بیابند، اما تا زمانی که دو فضاپیما با سیستم های راداری پیشرفته و نافذ ابری - VERITAS ناسا و EnVision اروپا - در اوایل دهه 2030 وارد خاک این سیاره شوند.

شواهدی از فعالیت آتشفشانی مداوم در زهره پیامد های وجودی دارد. این سیاره از نظر مقدار و ترکیب بسیار شبیه زمین است، اما ذخایر باستانی قابل توجهی از آب آن - احتمالاً به شکل اقیانوس ها - مدت ها پیش زمانی که سیاره در طی یک فاجعه مرموز سوخته شد، تبخیر شده است. تغییرات اقلیمی ناشی از فوران های آخرالزمانی همچنان مظنون اصلی است. با درک آتشفشان امروزی زهره، دانشمندان می توانند درباره سرنوشت متفاوت زمین و دنیا خواهر آن اطلاعات بیشتری کسب نمایند.

پل برن، دانشمند سیاره شناسی در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، می گوید: اگر می خواهید تنها دنیای دیگری به مقدار زمین را که در هر نقطه از کیهان به آن خواهیم رسید، درک کنید، زهره تنها انتخابی است که دارید.

جو مات زهره مانع از دیده شدن سطح آن از زمین می گردد. تنها تعداد انگشت شماری از فضاپیماها، یا با فرو رفتن در میان ابر ها و زنده ماندن بیش از یک یا دو ساعت در سطح بسیار داغ، یا با چرخش به دور سیاره و نگاه کردن از میان ابر ها با فناوری هایی مانند رادار، منظره را درک نموده اند.

ناوگانی از فضاپیمای شوروی در دهه 1980 نشان داد که زهره تقریباً به طور کامل از ساختار های آتشفشانی پوشیده شده است؛ بعضی شبیه به زمین و بعضی دیگر کاملاً بیگانه. فضاپیمای ماژلان مجهز به رادار ناسا با امید به ترسیم ویژگی های سیاره با جزئیات بی سابقه در سال 1990 وارد زمین شد.

با چرخش مکرر به دور سیاره و آنالیز چندین بار مکان های مشابه، دانشمندان امیدوار بودند که نشانه هایی از فعالیت آتشفشانی را پیدا نمایند. اما عوارضی داشت. وضوح پایین رادار به این معنی است که هر گونه تغییر فیزیکی باید به مقدار کافی بزرگ باشد تا در تصاویر نشان داده گردد و در اوایل ماموریت، مدار ماژلان آغاز به خراب شدن کرد و باعث شد فضاپیما در هر سفر متوالی به دور سیاره، کمتر از سطح زمین نقشه برداری کند.

با وجود این چالش ها، 43 درصد از سیاره حداقل دو بار نقشه برداری شد. اما مقایسه چندین تصویر از یک آتشفشان برای جستجوی تغییرات نیز مشکل ساز بود، زیرا زاویه هر شات اغلب بین مدار ها متفاوت بود. در دهه های پس از این مأموریت، هیچ کس نتوانست آتشفشانی متشنج پیدا کند.

دانشمندان شواهد غیرمستقیم زیادی برای آتشفشان فعال در زهره یافته اند، لکه های معدنی مشکوک و ویژگی های غیرمعمول در ساختار های دایره ای بزرگ به نام تاج که حاکی از ریزش ماگمایی زیرین است.